We are searching data for your request:
Upon completion, a link will appear to access the found materials.
Voordat kinderen sporten je kunt een sportouder zijn of een onsportieve ouderWe maken vaak fouten als ouders, waaronder het aannemen van de verkeerde houding ten opzichte van de sport die ons kind speelt.
Sport moet altijd de keuze van kinderen zijn, niet de keuze van de ouders. En ouders moeten op hun beurt begrijpen wat hun houding en gedrag zou moeten zijn in de sport die hun kind kiest. We leggen uit welke houding je moet vermijden bij het sporten van je kind.
We leven in een samenleving waar overbescherming heerst. De ouders van vandaag denken dat hun kind het beste is, dat ze altijd moeten winnen omdat ze het verdienen ... en we vergeten dat kinderen eigenlijk in een rijpingsproces zitten en dat ze overwinningen, nederlagen, frustraties moeten doorstaan ... om te begrijpen dat in het leven doelen met inspanning worden bereikt en veel mislukt pogingen.
Ouders ze moeten vooral dit soort attitudes en gedragingen vermijden dat ze uw kind niet ten goede komen, maar hem schaden, en veel:
1. Gefrustreerde ouder. Hij is de typische vader die zijn zoon onder druk zet om een bepaalde sport te beoefenen omdat hij het echt leuk vindt of in zijn jeugd had hij het graag professioneel willen beoefenen en kon het niet. Het zijn ouders die de frustratie die ze als kind meedragen op hun kinderen projecteren en die hun kind zo onder druk zetten dat het kan leiden tot een afwijzing van het kind voor die sport.
2. Oudercoach. De vader vertelt zijn zoon constant wat hij moet doen, ook al is dat in strijd met wat de coach hem zegt. Dit veroorzaakt alleen maar een enorme verwarring bij het kind, dat uiteindelijk in twee verschillende richtingen wordt geduwd en niet weet naar wie het moet luisteren, zijn vader of zijn coach.
3. Agressieve ouder. Sport is zelf een school van waarden, en het moment van een wedstrijd het beste 'schoolbord' of podium om te demonstreren wat er is geleerd. We weten ook dat het voorbeeld van ouders voorop staat. Op deze manier, wanneer een ouder zich agressief of gewelddadig gedraagt in een wedstrijd of wedstrijd, 'vertellen' ze hun kind dat het acceptabel gedrag is. 'We zijn wat onze ouders ons hebben geleerd toen ze niets deden' (Umberto Eco). Met andere woorden, we kopiëren uiteindelijk 'die voorbeelden die we bij onze ouders zien zonder dat ze het beseffen'.
Sport leert kinderen zichzelf te verbeteren, niet om anderen te overtreffen. In feite zou nederigheid een essentiële houding van de atleet moeten zijn. Op zo'n manier dat als een kind weet dat hij heel goed is in een sport, uitleg dat hij dat moet zeggen, maar als er niemand luistert. De voldoening moet persoonlijk zijn. Als het kind iets goed doet, voelt het goed. En je gevoel van eigenwaarde verbetert.
Wat u niet moet doen om het zelfrespect van uw kind niet te belemmeren:
- Zet je kind onder druk en eis een te hoog doel van hem, want hij komt niet aan en 'zinkt'.
- Als u uw kind vertelt dat hij het verkeerd heeft gedaan, zal hij ook zinken als hij iets niet goed doet.
Wat u moet doen om uw gevoel van eigenwaarde te verbeteren:
- Waardeer zijn inspanning, feliciteer hem met de inspanning, zodat hij in zichzelf gelooft.
- Waardeer elke kleine prestatie.
Waardeer het resultaat niet, maar de inzet van uw kind. In feite zult u het bereikte doel na een grote inspanning altijd waarderen. Dit staat gelijk aan eigenwaarde.
U kunt meer artikelen lezen die vergelijkbaar zijn met Welke houding moet je vermijden bij het sporten van je kind?, in de categorie Sport op het terrein.
